Orłowo  to wieś położona na północ od Inowrocławia, w połowie drogi do Rojewa. W 1228 r. miejscowość została nadana Krzyżakom przez Konrada Mazowieckiego i do 1339 r. pełniła funkcję komandorii Zakonu. W XIX w. stała się własnością prywatną, a na początku XX w. Cukrowni Kujawskiej.

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1228 r. kiedy to Konrad Mazowiecki nadał ją Krzyżakom. Istnieje także zapis, że w 1232 r. Michał - biskup kujawski - i Świętopełk - książę pomorski, płacił trzy grzywny kościołowi wyszogrodzkiemu za dziesięcinę z Orłowa. Wzmiankuje się też o odbytym spotkaniu Władysława Łokietka z mistrzem krzyżackim na zjeździe w Brześciu, w czasie którego Krzyżacy obiecali oddać Orłów w zamian za wydanie im ziem pomorskich. W 1422 r. w czasie wyprawy golubskiej, Jędrzej Brochocki - starosta brzeski rozbił pod Orłowem wojska krzyżackie. Za panowania Władysława Jagiełły Orłów wrócił do Korony. W 1505 r. król Aleksander zapisał tę wieś Stanisławowi Jarockiemu, a w 1583 r. Orłów był wsią królewską, z wójtem i sołtysem. W końcu XIX w. było tu dominium obejmujące folwark Kłopot, cegielnię, mleczarnię oraz 572,67ha gruntów, na których uprawiano głównie buraki. W 1872 r. wybudowano tu obecny dwór w typie willi podmiejskiej, zaprojektowany przez Martina Gropiusa i Heino Schmiedena. Obiekt o wysokiej wartości architektonicznej, stanowi część dziedzictwa kulturowego Kujaw. Jest to budynek dwukondygnacyjny o skomplikowanej bryle z wieżyczkami w narożnikach. Do dworu przylega rozległy park krajobrazowy z drugiej połowy XIX w.

Do 1939 r. majątek należał do Niemca - Fritza von Beyme. Po wojnie dobra stały się własnością Skarbu Państwa Polskiego. Mieścił się tu m.in. Dom Dziecka. Pod koniec XX w. majątek stał się własnością prywatną, a dwór w ostatnich latach przeszedł gruntowny remont. Rewitalizacji został poddany także zabytkowy park.

W miejscowości jest jeszcze jeden godny obejrzenia obiekt, a mianowicie neoromański kościół św. Elżbiety z 1854 r. z zabytkowymi  organami  firmy Johann Spiegel z 1886 r.